Obserwuj nas w Google
Biopsja tarczycy jest badaniem, które pozwala ocenić struktury wewnętrzne gruczołu. Pacjenci, którzy muszą poddać się tej procedurze diagnostycznej, często obawiają się, że będzie ona bolesna. Sprawdź, czy ten zabieg faktycznie może być niekomfortowy, oraz w jakich przypadkach jest przeprowadzany.
Czym jest biopsja tarczycy?
Biopsja tarczycy to inwazyjne badanie diagnostyczne, które polega na nakłuciu zmienionego chorobowo lub potencjalnie chorego obszaru. Obecnie najczęściej wykonywana jest biopsja aspiracyjna cienkoigłowa pod kontrolą aparatu USG (w skrócie BACC), mniej inwazyjna niż w standardowej procedurze. Badanie jest elementem diagnostyki guzów tarczycy, a jego wprowadzenie w latach 30. XX wieku zmniejszyło liczbę operacji tarczycy i jednocześnie zwiększyło wykrywalność nowotworów złośliwych gruczołu, wymagających leczenia operacyjnego. Przy ich wykryciu pacjent powinien w trybie pilnym trafić do chirurga onkologa, który wykona niezbędne badania i zaordynuje odpowiednie leczenie.
Wskazania do biopsji tarczycy
Biopsja jest dodatkowym, pogłębionym badaniem diagnostycznym przeprowadzanym po uprzednio wykonanym badaniu przedmiotowym lub USG tarczycy. Jeśli okaże się, że wykryte zostaną jakiekolwiek podejrzane zmiany, pacjent jest kierowany właśnie na biopsję. Lekarz powinien skierować na nią w przypadku pojawienia się bolesnego ucisku w obrębie szyi, a także w razie samobadania wskazującego na obecność guzków czy powiększonych węzłów chłonnych.
Jak przeprowadzana jest biopsja tarczycy?
Biopsja tarczycy w procedurze BAC musi być poprzedzona zgodą pacjenta na jej przeprowadzanie. Nie są wymagane przy tym żadne szczególne przygotowania. Wyjątek od reguły stanowią osoby przyjmujące leki przeciwzakrzepowe, które na 3-5 dni przed planowanym badaniem powinny odstawić je, zgodnie ze wskazaniami lekarza. Biopsję cienkoigłową aspiracyjną przeprowadza się na ogół w warunkach ambulatoryjnych. Pacjent kładzie się na leżance, a lekarz lub pielęgniarka odkażają planowane miejsce wkłucia na szyi. Jeśli guzkom, podlegającym procesowi diagnostycznemu, towarzyszy podejrzany wygląd czy pojawiają się zmiany w obrębie węzłów chłonnych, to zgodnie z wytycznymi Polskiego Towarzystwa Endokrynologicznego należy pobrać materiał również z nich.
Biopsja odbywa się wykorzystaniem cienkiej igły iniekcyjnej, której średnica wynosi 0,5-0,6 mm. Umożliwia cytologiczną ocenę pojedynczych komórek, ale bez możliwości oceny struktury tkanki. Materiał pobierany jest przez aspirację, czyli zasysanie go przez igłę. W celu precyzyjnego poprowadzenia nakłucia biopsję cienkoigłową aspiracyjną najczęściej przeprowadza się pod kontrolą USG i wówczas jest to biopsja celowana. Umożliwia to lekarzowi lepszą kontrolę nad przebiegiem badania.
W toku biopsji cienkoigłowej pobierana jest próbka materiału z guza lub innej zmiany do analizy histopatologicznej. Dopiero ona przynosi odpowiedź, z jakiego charakteru zmianą na szyi mamy do czynienia.
Czy biopsja tarczycy boli?
Pacjenci często obawiają się, że procedura będzie powodować dolegliwości bólowe. Jednak obawy te są bezpodstawne, ponieważ jest to bezbolesne badanie, w ramach którego lekarz pobiera materiał biologiczny ze zmienionych chorobowo tkanek. Wykorzystuje tak cienką igłę, że sama procedura nie wywołuje bólu, a co najwyżej pewien dyskomfort, choć mniejszy niż przy pobieraniu krwi. Powstać mogą siniaki, które zwykle są niebolesne.
Co może wykryć biopsja tarczycy? Wyniki badania
Dzięki biopsji tarczycy i przekazaniu materiału biologicznego do dalszych badań lekarz może zdiagnozować, jaki charakter mają zmiany występujące na szyi pacjenta. Czy jest to guz łagodny, czy nowotwór złośliwy, który wymaga leczenia operacyjnego. W ramach biopsji wykrywane są niektóre rodzaje zapaleń tarczycy.
